Kadehime koyduğum semavi bir rastlantıya döküyorum hakikatimi

Dimağımda yer edinmiş tepetaklak bir dünya betimlemesinde

Maharet bizzat azımsamak ise

Sizsiniz o kendinizi sığdıramayan şu yeryüzüne

İnsanın insana yansımasını kaç kişi anladı?

Öyle bir labirent ki bu

İçinde değiliz de

İki dev sığınağım imha edildi

Biri kalbim biri kalbimde gizlediğimdi

İçi rahat mı bu cinayetlerin

Bu sokaklardaki vücut dilinin

İçi rahat mı

Soğukkanlılığını tutan tembihlerin

Benimki nefsi müdafaa

Bakma

İpucu içimde yutkunuyor

Şeklimden daha derin

Yarım saat daha geçti beni bugün

Takas edildiğim bir vitrin

Vitrinde duran bir ismimde karşılaşıyoruz

Müebbet bir bilmece içinde bir telafiyim

Şakağına sıkamazsın bu gerçeğin

O sensin

Orta halli bir talih yakınıyor

Bunu anlamlandıran bir iz düşümü katediyor akın akın günlerimi

Söylesene

Sen hiç çöplüğe girdin mi?

Utanmak gibi

Cesaret gibi

Çekip alınmak gibi

Telaşlı bir süreye elini sürmek, tenini silmek

Yanmak gibi

Yine de kendine sığamayıp umut etmek

Sarmaş dolaş yılların bedeli